De laatste jaren kwamen er geweldige films uit Italië. Toch valt het festivalletje New Italian Cinema Events (NICE), dat zich richt op nieuwe talentvolle Italiaanse filmmakers, tegen.
Misschien waren de verwachtingen te hoog gespannen, maar na films als Gomorra, Il divo en Vincere werd stilletjes gehoopt op een nieuwe bloeiperiode van de Italiaanse cinema. Vooralsnog blijken deze films zwaluwen die nog geen lente maken. De meeste van de zeven speelfilms in het jaarlijkse New Italian Cinema Events halen nauwelijks een voldoende. Zoals de openingsfilm Ex, die als typische Italiaanse komedie over exen die niet verdwijnen even melig als lichtvoetig is.
Fijn voor regisseur Fausto Brizzi dat zijn film het in Italië goed doet, maar hij had niet geëxporteerd hoeven worden. De samenstellers van het NICE-programma lijken weinig te begrijpen van de internationale mogelijkheden van de Italiaanse cinema. Terwijl serieuze Italiaanse films het in het buitenland goed doen, bevat NICE naast Ex nog twee niet bepaald onweerstaanbaar geestige komedies. Net zo voorspelbaar als deze films is de roadmovie La casa sulle nuvole, waarin twee broers in Marokko op zoek gaan hun vader. Dat Marokko mooie landschappen heeft, wisten we al.
Beter is het drama Viola di mare, over een lesbische verhouding in de negentiende eeuw op Sicilië. Het drama over vrouwenonderdrukking zou zelfs goed zijn als regisseuse Donatella Maiorca hem minder kitscherig had gemaakt. De twee mooie verliefde vrouwen maken op het achterlijke, straatarme Siciliaanse platteland gruwelijke zaken mee, maar lijken weggelopen uit een glossy modetijdschrift.
Nee, NICE 2010 is niet de beste editie uit de twintigjarige geschiedenis van het evenement. Dat het moeilijk was om goede nieuwe films te vinden, blijkt ook uit het opnemen vanLa siciliana ribelle in het programma. Er is weinig mis met het maffiamelodrama van regisseur Marco Amenta, maar het draaide vorig jaar al in de Nederlandse filmtheaters. De origineelste film in het programma is Lezione 21 (les 21) het regiedebuut van de schrijver Allessandro Baricco.
De essayachtige speelfilm voert een oude hoogleraar op aan een universiteit die een catalogus aanlegt van overschatte meesterwerken. Daaronder rekent hij ook Beethovens Negende – de compositie waarin alle menschen Brüder worden. De prikkelende stelling (volgens de hoogleraar was de Negende bij de première in 1824 al “oude mannen-muziek”) wordt bediscussieerd door studenten in onze tijd, maar ook door personages in de negentiende eeuw. Lezione 21, dat doet denken aan Peter Greenaways deconstructies van historische kunstwerken, is te ambitieus, maar liever dat dan gemakzucht en platgetreden paden.
NICE, Eye Filminstituut, 6 t/m 12 mei. Aansluitend op NICE vertoont Eye van 13 t/m 19 mei vijf Italiaanse films uit 1960, waaronder het op de Amsterdamse wallen spelende La ragazza in vetrina van Luciano Emmer.
Bron: Het Parool (JOS VAN DER BURG)
Lees ook:Italiaanse films op kerkplein Leiden
Lees ook:Lesbische liefde op het strenge Sicilië
Lees ook:Bezoek in Turijn het mooiste filmmuseum van de wereld
Lees ook:Moeiteloos Italiaans leren in huiselijke sfeer
Lees ook:Reis door de Italiaanse filmwereld