Donderdag schonken de Vrienden van de Bibliotheek van de Universiteit van Amsterdam de UvA een Nederlands kookboek uit 1612: het Koock-boek oft Familieren Keuken-boeck van Antonius Magirus.
Waarom is dit zo’n speciaal kookboek?
”Naast het feit dat we maar twee Nederlandstalige kookboeken uit de zeventiende eeuw kennen, valt op doordat het een heel persoonlijk boek is. Magirus spreekt de lezeressen direct aan. Zoals te verwachten, sprak hij in nogal vrouwonvriendelijke termen tegen ‘de vrouwkes’. Dat ze eens aardig moesten zijn voor hun keukenmeiden en dat zij ervoor moesten zorgen dat de mannen graag thuiskwamen. Door eens wat spannender te gaan koken.”
Spannender koken?
”Magirus ontvouwt in de inleiding een pleidooi voor avontuurlijker eten in het zeventiende-eeuwse Nederland, hij ergerde zich toen al aan de simpele Hollandse keuken. ‘Denk niet omdat het Spaans of Italiaans is, meteen dat je het niet lust.’ Het boek beslaat de lievelingsrecepten van Magirus uit de Italiaanse keuken. Dat waren trouwens niet zijn recepten, maar die van de kok van de paus.”
Dus bijvoorbeeld ricotta is helemaal niet zo nieuw in onze keuken?
”Nee dus! Het was dan ook ten tijde van de renaissance. Door de uitgebreide handelscontacten met Italië waren de producten verkrijgbaar. Je ziet duidelijk aan het boek dat de Nederlanders niet gewend waren kaas in de warme maaltijd te gebruiken. Niet nadenken, maar gewoon doen, was dan het devies. Soms verving hij wel dingen hoor, dan schreef hij op: ‘oude Italiaanse kaas’ en dan moesten ‘de vrouwkes’ maar zelf uitzoeken wat hij bedoelde.”
Klinkt als een eigenwijze man
”Ja nogal. Vis kwam bijvoorbeeld zijn boek niet in, daarvan zei hij dat die ‘door het mensenlichaam flabberde alsof hij op schrikschoenen reed’. En groente, daar had hij ook niet zo veel mee. Eieren vond hij wel lekker trouwens, er wordt veel geschreven over omeletten.”
En welke recepten hebben hun weg gevonden naar onze keuken?
”Er zijn geen recepten letterlijk zo blijven bestaan. Maar er staan al wel recepten in voor bijvoorbeeld quiches. De meest verbazingwekkende vind ik nog wel de overlevering van de ‘olla podrida’. Een soort hutspot, waar een ongelofelijk aantal vleessoorten ingaat, waaronder twintig merels en schapenvlees. De soep die daarvan werd gekookt, werd aan het Weense hof nog geschonken als middernachtseten na het bal. Laatst zag ik het recept in een hedendaags boerenkookboek staan. Zonder de merels dan.”
Nog een tip?
“Ja, een mooi zomerrecept: kalfs-lapjes met venkelblad bestrooien, in spek wikkelen en op de barbecue leggen. Laat het spek gerust pikzwart worden, dat rol je er daarna vanaf.”
Bron: Parool
Lees ook:Berlusconi mag blijven
Lees ook:Italiaanse politie ontdekt blauwe mozarella’s
Lees ook:Boek Lekker Ijs met gratis ijsje!
Lees ook:De Zilveren Lepel Pasta
Lees ook:Pizza’s met konijnengezichtjes en iglocake
Ik heb zojuist een derde exemplaar ontdekt van de eerste druk uit 1612 van het koockboec ofte familieren van antonius magirus.
De eigenaar wenst het te verkopen.
Weet u raad?
DIT IS GEEN GRAP;