De Brusselse regisseurs Bruno Forzani en Hélène Cattet knoopten voor hun debuutfilm aan bij het genre van de ‘giallo’, de gestileerde erotische horrorfilm uit het Italië van de jaren 1960. Het resultaat, ‘Amer’, is een wereldwijde hit bij fans van genrefilms.
Een zomerbries kruipt onder een jurk, hagelwitte tanden bijten in het vlijmscherpe scheermes dat twee voluptueuze lippen bedreigt, het gekraak van leren handschoenen is zo zinnenprikkelend dat de verbeelding van een jonge vrouw op hol slaat. Net als die van de toeschouwer. Amer toont drie bedrijven uit het leven van Anna. De doodsreutel van opa, het hartstochtelijke gekreun van haar ouders en een stokoude bediende die door sleutelgaten loert, traumatiseren haar als kind. Als adolescente concurreert Anna plots met haar moeder en laaft ze zich aan de begerige blikken van ongeschoren mannen in leren jekkers. Haar waanvoorstellingen worden nog kleurrijker wanneer ze als jonge vrouw terugkeert naar de griezelige villa uit haar jeugd.
Het hypergestileerde debuut van het Brussels koppel Bruno Forzani en Hélène Cattet bestookt de zintuigen van de eerste tot de laatste minuut met extreme close-ups, felle kleuren, sterke sfeermuziek en een symfonie van piepende poorten, klapperende ramen en gehijg. Alleen in Luik en Brussel geloven bioscoopexploitanten dat er muziek in zit. Die zeer bescheiden release staat in schril contrast met het stof dat Amer wereldwijd doet opwaaien bij fans van genrefilms.
De knipselmap met recensies krijgt stilaan de proporties van een telefoonboek. Van de voorbije weken zijn er stukken uit Le Monde, Libération en De Volkskrant. Eerder verschenen geestdriftige bijdragen op gespecialiseerde websites uit Finland, Brazilië, Zwitserland en Amerika. De cinefiele site Offscreen.com pakt uit met een lange analyse en legt screenshots uit Amer naast foto’s uit La ragazza che sapeva troppo van Mario Bava of Suspiria van Dario Argento, de twee grootmeesters van het giallo-genre. De gelijkenis is verbluffend. Voor een goede giallo is België de place to go, schrijft de Amerikaanse specialist Todd Brown op Aintiticool.com, een van de invloedrijkste filmwebsites ter wereld.
De stukken duiken telkens op na vertoningen op genrefestivals. Meestal bejubelen ze behalve Amer ook het genre waaraan de film zijn stijl en beeldtaal dankt. ‘Giallo’ betekent letterlijk geel. Geel waren de omslagen van de pulpdetectives die aan de basis lagen van het Italiaans filmgenre dat in 1963 begon met La ragazza che sapeva troppo van Mario Bava. Typerend zijn ingewikkelde en niet altijd even plausibele verhaallijnen, thema’s als vervreemding en paranoia, en situaties waar psychoanalytici op verlekkerd zijn. Seriemoordenaars zijn vaak van de partij en de slachtoffers zijn bij voorkeur mooie vrouwen. Exuberant geweld en gratuit bloot gaan hand in hand met een erg gestileerde cameravoering en experimenteel kleurgebruik. Muziek van Ennio Morricone of Stelvio Cipriani bepaalt de sfeer.
Wat Bruno Forzani en Hélène Cattet eraan bevalt, is de ruimte die dergelijke genrefilms laten om te experimenteren of iets moois en opwindends te maken. ‘In de jaren 1960 en 1970 durfden regisseurs meer. Ze waren niet bang om de geijkte paden te verlaten’, zegt Cattet. ‘Zelfs in gialli die bepaald geen voltreffers zijn, vind je altijd een scène terug die je van je sokken blaast door de muziek, de kleur, de cameravoering of de montage. Wij hebben een film willen maken die volledig is opgetrokken uit dat soort wouwmomenten’, zegt Forzani.
Hij werkte als projectionist in het filmarchief, zij in een boekhandel. Met het geld dat ze op het einde van het jaar over hadden, draaiden ze de voorbije tien jaar een vijftal kortfilms in de beeldtaal van hun favoriete filmgenre. Maar Amer is meer dan een reconstructie van een vergeten filmstijl. Hélène Cattet: ‘Ik hou enorm van de filmtaal, maar je ziet dat al die films door mannen gemaakt zijn. De mooie vrouw is telkens het slachtoffer, het object van het mannelijke verlangen. De invalshoek van Amer is die van een vrouw. De codes worden omgedraaid. De man is nu het object van verlangens en fantasieën. Het gaat niet langer om de ambigue relatie tussen de moordenaar en het slachtoffer, maar om het gevecht van een meisje met haar eigen driften en lichamelijkheid.’
Het duo staat niet alleen met haar fascinatie voor de giallo. Een nieuwe generatie toeschouwers is er dol op. De fans vinden hun gading op dvd, in filmmusea, gespecialiseerde videotheken, fanzines en websites. De alternatieve Brusselse bioscoop Cinema Nova herneemt bij de release van Amer drie authentieke gialli. (DS)
Lees ook:Facebook redt vrouw van seksslavernij
Lees ook:Soldaten krijgen vechtles van 77-jarige oma
Lees ook:Camorra-echtgenote neergeschoten
Lees ook:Bruine beren in Italië
Lees ook:Op vakantie naar Italië in Nunspeet