Categorie: "Cinema"

Italië is zo boos dat het land dit jaar het Filmfestival van Cannes boycot. Het Filmfesitval van Cannes heeft namelijk een Michael Moore-achtige documentaire geselecteerd over de aardbeving die in april 2009 de Italiaanse stad L’Aquila verwoestte.

Op het filmfestival wordt in het hoofdprogramma de film Draquila van de Italiaanse satiricus Sabina Guzzanti vertoond. In de documentaire maakt Guzzanti de corruptie en het machtsmisbruik door de Italiaanse overheid na de ramp belachelijk. Zij doet dit op een manier die lijkt op werkwijze van de Amerikaanse filmmaker Michael Moore. Na ruim een jaar is nog bijna de helft van de 120.000 mensen die hun huis verloren door de aardbeving dakloos. →

De laatste jaren kwamen er geweldige films uit Italië. Toch valt het festivalletje New Italian Cinema Events (NICE), dat zich richt op nieuwe talentvolle Italiaanse filmmakers, tegen.

Misschien waren de verwachtingen te hoog gespannen, maar na films als Gomorra, Il divo en Vincere werd stilletjes gehoopt op een nieuwe bloeiperiode van de Italiaanse cinema. Vooralsnog blijken deze films zwaluwen die nog geen lente maken. De meeste van de zeven speelfilms in het jaarlijkse New Italian Cinema Events halen nauwelijks een voldoende. Zoals de openingsfilm Ex, die als typische Italiaanse komedie over exen die niet verdwijnen even melig als lichtvoetig is. →

De Nederlandse actrice Anke Engels is genomineerd voor een prestigieuze Italiaanse filmprijs.

Engels maakt door haar rol in de film ‘Linoleum’ kans op een prijs voor de beste vrouwelijke acteerprestaties op het Milano International Film Festival. Op het filmfestival worden films vertoond die nog niet in de bioscoop hebben gedraaid. Als Engels de nominatie verzilvert, komt ze in een indrukwekkende rij prijswinnaars terecht. →

Doe mee met de prijsvraag en win vrijkaarten voor BAARÌA, een authentiek en ontroerend sfeerbeeld van het Siciliaanse familieleven.

BAARÌA, de nieuwste film van Giuseppe Tornatore (gerenommeerd regisseur van Cinema Paradiso) met muziek van Ennio Morricone (Once Upon a Time in the West), is een Italiaanse familiekroniek gesitueerd in het oogstrelende Sicilië van begin twintigste eeuw. Centraal staat het leven van Peppino Torrenuova: zijn zorgenloze jeugd in de jaren ’30, zijn verboden liefde en huwelijk met de mooie Mannina, én zijn rumoerige politieke carrière. →

De Brusselse regisseurs Bruno Forzani en Hélène Cattet knoopten voor hun debuutfilm aan bij het genre van de ‘giallo’, de gestileerde erotische horrorfilm uit het Italië van de jaren 1960. Het resultaat, ‘Amer’, is een wereldwijde hit bij fans van genrefilms.

Een zomerbries kruipt onder een jurk, hagelwitte tanden bijten in het vlijmscherpe scheermes dat twee voluptueuze lippen bedreigt, het gekraak van leren handschoenen is zo zinnenprikkelend dat de verbeelding van een jonge vrouw op hol slaat. Net als die van de toeschouwer. Amer toont drie bedrijven uit het leven van Anna. De doodsreutel van opa, het hartstochtelijke gekreun van haar ouders en een stokoude bediende die door sleutelgaten loert, traumatiseren haar als kind. Als adolescente concurreert Anna plots met haar moeder en laaft ze zich aan de begerige blikken van ongeschoren mannen in leren jekkers. Haar waanvoorstellingen worden nog kleurrijker wanneer ze als jonge vrouw terugkeert naar de griezelige villa uit haar jeugd. →

In het strenge Sicilië van de 19e eeuw is er maar één manier voor Angela om met haar grote liefde Sara samen te wonen…

Van 6 t/m 12 mei is EYE Film Instituut Nederland (het voormalige Filmmuseum) gastheer van New Italian Cinema Events (NICE).  Dit voorjaar staat Amsterdam helemaal in het teken van Italië, onder de naam Giromania. In samenwerking met het Istituto Italiano di Cultura maakte NICE een speciale selectie van de nieuwste Italiaanse debuten, waaronder het aangrijpende VIOLA DI MARE. →

Van de Italiaanse meesterwerken zitten zeker twee titels die elke liefhebber van Italiaanse cinema moet hebben gezien, getekend Marco Bellocchio en Valerio Zurlini.

‘Nel Nome del Padre’ is een van de beste films van de nog altijd actieve Marco Bellocchio, wiens Vincere vorig jaar in de bioscoop kwam. Alhoewel de cineast van leer trekt tegen het repressieve opvoedingssysteem in een jezuïetencollege aan het eind van de jaren 50, waart de geest van post-mei ‘68 duidelijk door deze pamflettistische film. →

Een prachtige film over drie verschillende generaties in het authentieke dorpje Baarìa, Siciliaans voor Bagheria en tevens het geboortedorp van de regisseur.

Op 6 mei gaat dit Italiaanse familie epos draaien in de theaters van de grote steden. Baarìa is de nieuwste film van Giuseppe Tornatore, gerenommeerd regisseur van Cinema Paradiso, met muziek van Ennio Morricone. →

In de film Vincere valt de mooie Ida ­(Giovanna Mezzogiorno) als een blok voor de jonge charismatische Benito Mussolini (Filippo Timi).

Benito Mussolini weet Ida te overtuigen van zijn plan om het volk naar een betere toekomst te leiden en zij steekt vervolgens al haar geld in zijn slechtlopende krant. Ze ­worden verliefd en krijgen samen een zoon. Maar na het uitbreken van de ­Eerste Wereldoorlog verliezen de twee elkaar uit het oog. Als Ida Mussolini terugvindt, blijkt hij getrouwd te zijn met een ander. →